Φυσάει-βογκάει στο Μάτσικα
πεύκο κι αλυγαριά μου,
να σ' αποδιώξω βιάστηκα
να φύγεις μακριά μου,
μα αν πιάνεις σήμα απ' τον καιρό
κι απ' το νοτιά μαντάτα
κι αν έχεις τα μαλλάκια σου
τηλέγραφο στη στράτα,
τώρα που μάνιωσε ο βοριάς
και βγήκε απόξω η λίμνη
έλα ταχιά στο Δώδεκα
στου φεγγαριού την πρύμνη
για δώδεκα θα σ' αγαπώ
για δώδεκα θα σ' έχω
για δώδεκα με του πουλιού
το γάλα θα σε θρέφω,
έλα ,πουλάκι, ανάδεψε
τα στάσιμα νερά μου.
Φυσάει-βογκάει στο Μάτσικα
πεύκο κι αλυγαριά μου.
άγγελος-χινόπωρο 1987
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου