Ότι είχα έρθει απ' το χωριό (...παιδικές μνήμες...1969...4o δημ. σχολειό...Λακκώματα....)

 

...απ' τα 3 ως τα 6 χρόνια μου, "μαθήτεψα" σαν ακροατής,στα σχολεία των χωριών όπου δασκάλευε ο πατέρας μου ...μετά, όταν κι ο μεσαίος αδερφός μπήκε στο Γυμνάσιο,η μισή οικογενεια νοικιασε σπιτι στα Γιάννενα...τότε πήγα κι εγω σχολειό στα Λακκώματα,στο 4ο δημ. σχολ. Ιωαννίνων...στο σχολειο των φτωχών...με παιδιά από  λαϊκές συνοικίες:Καλούτσιανη, Κιάφα, Λασπότοπος...μ' άρεσε πολύ αυτό το σχολειό...το δασάκι δίπλα...η αυλή του...οι ψηλές-πανύψηλες γκρίζες, πέτρινες  κερκίδες   που στα μάτια μου και στο μικρό μου μπόι -παιδάκι εξάχρονο εγώ τότε- φάνταζαν σαν τα βουνά της Πίνδου που 'βλεπα στα Τζουμέρκα τριγύρω και μακριά στον ορίζοντα....απ' το '74 που ξεσκόλισα, πέρασα πάμπολλες φορές απόξω...ως και τώρα τελευταία...πάντα νύχτα...στάθηκα με τ' αμάξι,κοίταξα κάμποσο την αυλή, με είδα παιδί να τρέχω, να παίζω σκλαβάκια και μπάλα...είδα και τους παλιούς άγιους φτωχοδασκάλους μου, φεγγάρια πάνω απ' το σχολειό... την κυρία Ευρύκλεια...την κυρία Αθηνά Δρόσου..την κυρία Διαμαντούλα..τον κύριο Παύλο Μότση...αυτοί έλαμπαν...φώτιζαν κι εμένα μια στάλα...κι έλαμπα κι εγω σαν αστράκι....και ξημέρωνα παιδάκι...