Στέφανος Σκοπούλης : ο μπράτιμος των πέντε ανέμων

...μια  αναφορά στο Στεφανο Σκοπούλη, τον ορειβατη
που τελικά εμεινε αιώνια πάνω στα βουνά...μπράτιμος των πέντε ανέμων,"έφυγε" έτσι όπως θα 'θελε να "φύγει" ο καθείς που τα βουνά λατρεύει...
...ο γιατρός που δεν έπαιρνε φράγκο απ' τη φτωχολογιά, όπως έκανε παλιότερα κι ο άλλος γιατρός Σκοπούλης (συγγενής του), στα Γιάννενα....ο Στέφανος Σκοπούλης , που τον άνθρωπο αγάπαγε....
ο Στέφανος Σκοπούλης, που δέθηκε με τα βουνά και τη φύση, γιατί είχε μάθει από παιδί να ξεχωρίζει και ν' αγαπά τ' αληθινά σπουδαία...στις εξορμήσεις του με τον ορειβατικό, προτιμούσε να προπορεύεται, να βαδίζει ολομονάχος, για να γεύεται το μεγαλείο των βουνών ασυντρόφευτος κι άρα παίρνοντας απ' αυτά το μεγαλύτερο δυνατό μερίδιο συγκίνησης που θα μπορούσε....το πρόχειρο τραγούδι μου στο βιντεάκι , δυο κουβέντες που θα ' θελα να του 'λεγα στ' αυτί, αύριο στο ξόδι του...παραλλάζοντας (το έκανα ήδη στους στιχους που ακολουθούν) τους στιχους που ακούγονται στο τραγούδι,σε δεύτερο πρόσωπο....
ΜΠΡΑΤΙΜΟΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΑΝΕΜΩΝ
Βιός σου μονάχο της βροχής το κρύο το χάδι
και το κορμί σου ο μπράτιμος των πέντε ανέμων
κι η καλησπέρα των θλιμμένων χρυσανθέμων
Εσπερινό προτού σημάνουν στο σκοτάδι. 

Πλούτος δεν σ' έθελξε άλλος και περιουσία .
Έτσι σού ορίστη: στα βουνά με τ' άλλα ζούδια
του Πλάστη, τρέχοντας , του αιθέρα τα τραγούδια
γρικώντας, να νογάς του κόσμου την ουσία.
........................................­..................................
Βάστα, μανούλα-γης μου, τα περάσματά σου,
με του λαφιού τη βιάση ο ταπεινός να τρέχει
για να ομορφαίνει, για να υψώνεται, ν' αντέχει,
ώσπου μια αυγή να τον δεχτείς στην αγκαλιά σου.
ά. - λεύτερη Πίνδος