..μια ωραία, πολύ ωραία γυναίκα, μονάχα από Έρωτα δικαιούται να κλαίει...ακόμα κι αν είναι φορτωμένη με χίλια βάσανα,όπως η γυναικα που ειδα να κλαίει,το πρωί που περασα τρέχοντας έξω απ' τον προσφυγικό καταυλισμό... Σ' είδα, γυναίκα απ' τη Συρία, στην άκρη στον καταυλισμό να κλαις με δάκρυ καταρράχτη ποτάμι και κατακλυσμό, κι ήσουν ωραία τόσο ωραία στο κρύο εξώθυρο του Μάρτη μια ολάνθιστη γαζία στο γκρίζο του Ηπειρώτικου του χάρτη, κι όταν βεβαίωσε ένα αηδόνι πως κλαις από Έρωτα κι αγάπη, ήρθε γονάτισε το Σύμπαν στο δακρυσμένο σου το μάτι. ά.
...(σχωρεμένος)Πάνος Τζανετής:ο μεγαλύτερος -μακράν- λαϊκός ερμηνευτής.....η φωνή του διέθετε το μέταλλο του Καζαντζίδη, την ευθύτητα του Μπιθικώτση,την αρχοντιά του Γαβαλά, την ευγένεια του Πουλόπουλου, το λυγμό του Γιώργου Ζωγράφου...
Εδώ λοιπόν σε μια της Γης φώλιασα απόμερη γωνιά, κι έτσι ζεστά που ο Τζανετής στη νύχτα ωραία κι ευγενικά
φυτεύει τα καθάρια του "α" και τα ολοστρόγγυλα τα "ο" σαν καμπανίτσες του Μυστρά σαν τ΄ Αρχαγγέλου το λυγμό,
στο κυπαρίσσι της σιωπής φτεροκοπάν' άσπρα πουλιά, εδώ σε μια γωνιά της Γης σε μια βουνίσια περατιά. ά. -30 Μάρτη του 2016,Χουλιαράδες - λεύτερη Πίνδος
....σκαρώθηκε το 2012, εντούτοις δεν θ' άλλαζα ούτε γράμμα αν το 'φκιανα σήμερα 25 Μάρτη του 2016... Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Παιδάκι-σχολιαρόπαιδο απόξω απ' το Βαλτέτσι, σμίγει το γέρο του Μοριά στη δημοσιά στη μέση : -Άκουσες, καπετάνιε μου, τι λένε οι σπουργίτες , πως καζαντίζουν άρχοντες, λεφτάδες, τραπεζίτες και το φτωχό το πόπολο κρυώνει και πεινάει και τρώει το δάκρυ τ' αρμυρό με τον καημό προσφάι; Άκουσες, καπετάνιε μου; Πεινά ο Ρωμιός ! Πεινάει ! .................................................................... Κι ο καπετάνιος δάκρυσε κι ο καπετάνιος κλαίει. Τρέχει φορτσάτος στη Βουλή και στέκει και τους λέει : -Χάνεται, σβηέται ο λαός και δεν τον συμπονείτε ; Πάτε κι εσείς κι οι έδρες σας μουρτάτες, να χαθείτε! Φωτιά, μπαρούτι και σπαθί, τον Έλληνα ανασταίνω, τον παίρνω από τα Τάρταρα, στον ήλιο τον πηγαίνω! Φωτιά, τσεκούρι στον κιοτή και στον προσκυνημένο! ................................................................. Σαπούνι πιάνει και σκοινί και τρέμουνε τα δέντρα τρέμουνε κι οι χοντρές κοιλιές και τα παχιά τα σβέρκα! Βαριοί κι αν είναι απ' το φαϊ κι απ' τα γερά μπαξίσια, μισούς κρεμάει στο Σύνταγμα, πενήντα στα Πατήσια κι αλείφει κι άλλους κάμποσους με πούπουλα και πίσσα. ά. - λεύτερη Πίνδος
ΣΤΟΥΣ ΑΓΕΡΜΟΥΣ... ...πήρα προχτές το λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών, "προσφορά" μεγάλης φυλλάδας.... ...στη σελ. 48, με το που το άνοιξα, πέφτω στη λέξη "αγερμός"...!!!....αγερμός = η εκδήλωση κατά την οποία ομάδα ατόμων επισκέπτεται σπίτια συγχωριανών, για να τους ευχηθεί με κατάλληλα άσματα υγεία και ευτυχία!!!..την ώρα που ξεφύλλιζα το λεξικό, έπιασε τ' αυτί μου δίπλα, συζήτηση -λίγων ευτυχώς, που όμως υπάρχουν κι αυτοί- βαρβάρων, για τους πρόσφυγες που θά 'ρθουν εδώ λίγο έξω απ' τα Γιάννενα στο κέντρο υποδοχής, και "..θα μας κλέβουν τιμαλφή και ζώα(!!!) και θα βιάζουν τις γυναικες"....ένας κόσμος για τα πανηγύρια, απ' τη μία ...κι απ' την άλλη, στα χέρια μου μέσα, στις άκρες των δαχτύλων μου, το πανηγύρι της Γλώσσας , της Ελληνικής Γλώσσας....πήγα μετά στο σπίτι κι έκανα στιχο τη λέξη που πριν ειχα απολάψει...έτσι, σαν κρασί που δεν πρόλαβα πριν να πιω, στο πανηγύρι τ' ασκόλαστο της Γλώσσας μας, της αιώνιας Γλώσσας...
ΣΤΟΥΣ ΑΓΕΡΜΟΥΣ Χειμώνιαζε, παιδιά στους αγερμούς πηγαίναμε, κι ας βόγκαγε ο αγέρας μες στο χιονιά, κι εγιάτρευαν καημούς στο διάβα, οι ψαλμουδιές μας, της εσπέρας,
κι εψήλωνε των χωριανών ο νους άστρο στο φως που εθάμπωνε της μέρας. Χειμώνιαζε, παιδιά στους αγερμούς πηγαίναμε, κι ευώδαγε ο αγέρας... ά. -λεύτερη Πίνδος - 21 Μάρτη του 2016
...αγερμοί, όμως, καθώς λέει το εξαιρετικό λεξικό, είναι και τα άσματα τα ίδια που τραγουδιούνται στις εκδηλώσεις αυτες...όπως τα κάλαντα....
...700 σκηνές των 6 ατόμων,από απόψε θα θα γιομίσουν πρόσφυγες ,λίγο έξω απ' τα Γιάννενα...σημειωτέον οι νύχτες στο Γιαννιώτικο οροπέδιο είναι χειμωνιάτικες ως και πέρα το Μάη...
"Σάββατο βράδυ μου έμορφο, ίδιο Χριστός Ανέστη" Γιαννιώτικο Μαρτιάτικο στη μέση στα βουνά, άλλο Βασίλη να σε λέν' και Θόδωρα κι Ανέστη, κι άλλο Αμπάρ, Χαλίντ, Γιασίντ, και Σάλεμ και Φετφά
στους πέντε ανέμους σε σκηνή, το χνώτο σου για ζέστη να στρέφεις στα παιδάκια σου στο χώμα χαμηλά. "Σάββατο βράδυ μου έμορφο, ίδιο Χριστός Ανέστη" Γιαννιώτικο Μαρτιάτικο στη μέση στα βουνά. ά. -19 Μάρτη του 2016 - λεύτερη Πίνδος
...Σαν σήμερα, 18 Μάρτη του 1902, o Iταλός τενόρος Ενρίκο Καρούζο γίνεται ο πρώτος καλλιτέχνης που η φωνή του αποτυπώνεται σε δίσκο γραμμοφώνου...Κάπνιζε 60 τσιγάρα την ημέρα και κρεμούσε φιλέτα αντζούγιας στον λαιμό του σαν φυλαχτό για να προστατεύει τη φωνή του...
ΕΝΡΙΚΟ ΚΑΡΟΥΖΟ Φιλέτα αντζούγιας στον λαιμό για φυλαχτό κρεμούσες, να μένει κρούσταλλο η φωνή, καμπάνα στον αγέρα, Ενρίκο που αποκλειστικά για το τραγούδι εζούσες, μ' όλο που εξήντα κάπνιζες τσιγάρα την ημέρα.
Μισόν αιώνα έζησες ,κι αυτόν, Ενρίκο, σκάρτο, ζωή ωσάν του σανιδιού τη δόξα: θεατράλε. "-Αντίο μία μπέλλα Νάπολη" ,ένα ζεστό Σαββάτο, άδοντας μέσα σου, έκανες θριαμβικό φινάλε... ά.
...Σαν σήμερα, 18 Μάρτη του 1902, o Iταλός τενόρος Ενρίκο Καρούζο γίνεται ο πρώτος καλλιτέχνης που η φωνή του αποτυπώνεται σε δίσκο γραμμοφώνου. Σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Μιλάνο ηχογραφεί δέκα άριες και εισπράττει το σεβαστό ποσό των 5.000 δολαρίων...
...αντιγράφω απ' το ΠΑΛΑΙΟΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ / OLDBOOKS.GR :Ο Ενρίκο Καρούζο γεννήθηκε το 1873 και πέθανε το 1921 σε ηλικία 48 ετών από βρογχοπνευμονία. Κάπνιζε 60 τσιγάρα την ημέρα και κρεμούσε φιλέτα αντζούγιας στον λαιμό του σαν φυλαχτό για να προστατεύει τη φωνή του. Ήταν ένας από τους πλέον διάσημους τενόρους στην ιστορία του λυρικού θεάτρου. Υπήρξε ο δημοφιλέστερος τραγουδιστής σε οποιοδήποτε ύφος στις δυο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα...
...σαν σήμερα , το 1884, γεννήθηκε ο μέγας Άγγελος Σικελιανός...στο βίντεο, ακουγεται η στεντόρεια φωνή του.... Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ Ω!πού 'ναι οι βάρδοι οι ασώπαστοι,οι αγκρέμιστοι γιγάντοι, πού 'ναι οι τρανοί οι τελάληδες, οι μύστες της φυλής, να πλάσουν Νόημα-Οδηγητή και Στίχο-Ιεροφάντη, έρμε λαέ, απ' τα Τάρταρα, γρικώντας να εγερθείς;
Τώρα, αλαλάζουν, της οκάς τσουτσέκια στις οθόνες και κύνες νάνοι ημίαιμοι Κ-υ-νοβουλευτικοί, τηράει με πόνο ο Όμηρος, μακριάθε απ' τους αιώνες και σπάει τη λύρα την ιερή με πάταγο βαρύ !
Κι ωστόσο, αλήθεια, είναι φορές που κάτι στον αγέρα, κάτι βαρύ, μυριόστομο απ' τα μάκρη του ουρανού, βογκάει "καμπάνες βροντερές, ηχήστε πέρα ως πέρα", κι ω! είν' η φωνή η στεντόρεια του Σικελιανού,
βογκάει στη μνήμη του λαού, καθάρια οπού 'ναι κρήνη βρυσούλα τρισχιλιόχρονη να πίνεις σαν διψάς, κι ο βόγκος γίνεται φωτιά, τρανή φωτιά, γιαγκίνι, να καίονται τ' αλαλάζοντα τα κύμβαλα μεμιάς,
να ξελωβιάζονται τ' αυτιά ν' ακούν τ' ορθό το πρέπον, τ' άξιο, το μέγα, το εθνικό, το μείζον , το αληθές, των Αρλεκίνων οι άναρθρες κραυγές και των Νενέκων στο βρόντο ανάκουστες να ηχούν ,γελαστικές κι αχνές. .......................................................................... Έτσι λογιέται ο ποιητής : σ' όλα τρανός και μέγας, στο μπόι,στο λάμπος,στη θωριά, στην πένα, στη φωνή, κρούσταλλο διάφανο άσωστο νεράκι κρύο της Νέδας, ρυθμό να δίνει, αγαλλιασμό, δροσούλα και ζωή. ά. - λεύτερη Πίνδος
....στο αποκάτω βίντεο, ακούγεται η φωνή του Άγγελου Σικελιανού...φωνή Στεντόρεια...φωνή αντρίκεια...φωνή-σήμαντρο του Άθω...φωνή ν' ακούει σήμερα ο Ρωμηός πριν πέσει για ύπνο και να ξεπλένει τ' αυτιά του απ' τη λώβα του ηχητικού αχταρμά των κολοκάναλων (=αυγινή/πρωινή τηλεμαλάκυνση δήθεν ενημέρωση, μεσημβρινή κουτσομπολοκαφρίλα, βραδινή Πρετεντοροσαβούρα )... κάθε γενιά έχει ΚΑΙ τις φωνές που της αξίζουν...παλιά: Σικελιανός, Μινωτής, Μπιθικώτσης κ.λ ...τώρα : Βλαβιανο-Χωμενίδηδες, Μπέζο-Φιλιππίδηδες, Ρεμο-Πλουταρχίδηδες κ.λ ΄, με μια λέξη Αρχ@@ίδηδες δηλαδή...
Ω ! νύχτες κρύες των λυγμών, των τραγουδιών, νύχτες καράβια του καημού, νύχτες-μαχαίρια, νύχτες των άσωστων ανθρώπινων παθών, νύχτες-καρφιά στων προδομένων τ' άδεια χέρια,
φεύγετε χάνεστε σαν ίσκιοι στα βουνά σαν του πελάου σκορπάτε τ' αφρισμένο κύμα πότε χαράζετε ανθισμένη Πασχαλιά πότε μια κρύα ερημωμένη Χιροσίμα,
κι οι μέρες φεύγουν σαν πουλιά,κι αλιά απ' αυτόν
που δεν βαφτίζει τους χειμώνες καλοκαίρια,
ω ! νύχτες κρύες των λυγμών, των τραγουδιών,
νύχτες καράβια του καημού, νύχτες-μαχαίρια.
ά. - λεύτερη Πίνδος - 12 Μάρτη του 2016
Το δέντρο απόξω από το σπίτι το 'χε φυτέψει ο πατέρας, ν' ακούει πώς φύσαγε τις νύχτες στο Μακρονήσι ο κρύος αγέρας, είχε ένα τέτοιο ολόιδιο τότες εκεί που σπάγανε λιθάρια, τους τήραε και βροχή κυλούσαν δάκρυα τα έρμα του κλωνάρια,
και τους ψιθύριζε "κουράγιο" κι "αγάντα σύντροφοι" με φόβο, σαν το πουλί πέρα απ' το φράχτη σαν πλοίο που στέκεται αρόδο
...στη φωτογραφία του βίντεο, είναι ενα καλυβάκι άγιο , χτισμενο στου βραχου το ραγισμα...όποιος το 'χτισε και πρωτόκατσε εκεί μέσα, δεν μπορεί παρά ν' άγιασε μεσα του βαθιά ... δεν μπορεί παρά να 'παιρνε η καρδιά του ρυθμό απ' το πλαταγισμα των φτερών των πουλιών ,που ζυγιάζονταν εμπρός του, τόσο μα τόσο κοντά του!!!...δεν μπορεί παρά να 'νιωθε αδερφό τον ψηλό μεγαλο ουρανό, έτσι που κι οι δυο τους μόνοι και δυνατοί ηταν κάτω απ' των άστρων το φως, τις νυχτιές... Θα μπορούσα να ζω στης φλόγας την άνθιση, σαν ο ήλιος μεθά των ρόδων την άνοιξη...
Θα μπορούσα να ζω στoυ βράχου το ράγισμα, στων φτερών των πουλιών το πρώτο πλατάγισμα...
Θα μπορούσα να ζω στων άστρων τα δάκρυα, στου μονάχου ουρανού μια απόμερη άκρια.... ά. - λεύτερη Πίνδος