Άνθιζε εντός του το έαρ

 ...στο πάνθεο των Αγίων του Ελληνισμού,πάνω-πάνω θα βάζαμε το Σολωμό...κι αν τον ζωγραφίζαμε σε μια εκκλησιά, θα τον φκιάναμε αυτόν τον Ποιητή των Ελεύθερων Πολιορκημένων της άνοιξης και του έρωτα για τη ζωή,στεφανωμένο με άνθια ,εφηβικό κι ολόδροσο σαν Απρίλη....σταυρωμένο Απρίλη,σαν το Ναζωραίο, για να μην κολάζεται και το ποίμνιο.... 

Δεν ήταν μωαμεθανός ν' ανοίγει το Κοράνι
μηδέ σεβάσμιος χριστιανός ν' ανάβει το καντήλι,
λοιπόν, τις νύχτες, τής σιωπής φορούσε το καφτάνι
σφήνωνε ένα άφιλτρο γκολουάζ ανάμεσα στα χείλη

έπιανε το μολύβι του το STAEDTLER που αγαπούσε
κι εκεί στη ντάπια του αντικρύ απ' το Δρίσκο του Μαβίλη
γράφοντας κι όλο γράφοντας το Σολωμό υμνούσε
θεό, προφήτη κι Άγιο του και Σταυρωμένο Απρίλη,

κι ας ήτανε χινόπωρο κι ας ήτανε χειμώνας,
όσο βαστούσε η έμπνευση άνθιζε εντός του το έαρ,
κι ο πάλλευκος μαρμάρινος στη φλέβα ερειπιώνας
νερά του Απρίλη εγιόμιζε της ζήσης του το φρέαρ.
ά. -λεύτερη Πίνδος - 2 Απρίλη του 2016