Μαχαρανή . . .

ΜΑΧΑΡΑΝΗ...
Γύρισε απόξω οπού 'χε ειδεί μια αγάπη εφηβική του,
σαράντα τόνους στο δεξί την ένιωθε τη βέρα,
έβαλε τη Μαχαρανή, αγάλλιασε η ψυχή του,
φλόμωσε ούζο το γυαλί κι έγινε η νύχτα μέρα,

εβόγκηξε ο Αγγελόπουλος σαν το σφαγμένο αηδόνι
κι αντίκρυ του στης γειτονιάς τα τρίψηλα μπαλκόνια
βγήκανε με τα σώβρακα χαράματα οι γειτόνοι
χόρευαν τη Μαχαρανή , πήραν φωτιά τα χρόνια, 

αυτός εγίνη δεκαοχτώ κι εκείνη δεκαέξι,
κι ο Γαλαξίας πού 'βλεπε , παιδάκι αθώο στα έξι...
"Μαχαρανή , Μαχαρανή,τη νύχτα αυτή πεθαίνω ,
για το λιανό κορμάκι σου στον Άδη κατεβαίνω".
ά.