....το να 'χει μάθει κανείς πάνω στα βουνά , ειναι μαχαίρι δίκοπο...το βαρύτερο που 'χει να παλέψει, είναι όταν τ' αποχωριζεται και γυρνάει χαμηλά στον κάμπο.....τότε, για ν' αντέξει, λογαριάζει Τζουμέρκα τις πολυκατοικίες γύρω του....κι οξιές του Γράμμου, τα ..τηλεγραφόξυλα της πόλης....
ΠΕΤΡΟΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ
-Πετροσυντρόφοι των βουνών, των διάσελων συντρόφοι
αλλοπαρμένοι,αχόρταστοι απ' το βουνίσιο λάμπος,
που η μοίρα και το γαίμα σας βαθιά γραμμένο το 'χει,
αποδιωγμένους μια ζωή να σας βαστάει ο κάμπος,
πώς στέργετε, έρμοι, πείτε μου, στην πόλη όταν γυρνάτε,
βουνά και χώμα της βροχής κι αυγούλες φορτωμένοι,
κι αητοί οπού 'σταν, σκέλεθρα-συντρίμμια γκιζεράτε
με πέρδικες, στα χαμηλά, στη θλίψη πλιο χαμένοι;
-Λέμε Τζουμέρκα, σύντροφε, τις πολυκατοικίες,
και τα τηλεγραφόξυλα κέδρα κι οξιές του Γράμμου,
ώσπου να 'ρθούν τα Σάββατα κι οι Κυριακές κι οι αργίες
απ' τ' ανοιχτό τρελάδικο να φύγουμε του κάμπου...
ά. -λεύτερη Πίνδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου