...τρέχοντας στα Τζουμέρκα ,στα Λάπατα, 1400 μ. ψηλά, αντίκρυ απ' τη Στρογκούλα....εκεί που παιδάκι γύρναγε κι ο δάσκαλος-πατερας μου Σωτήρης Παπαγεωργίου....
ΜΠΡΑΤΙΜΟΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΑΝΕΜΩΝ
Βιός μου μονάχο της βροχής το κρύο το χάδι
και το κορμί μου ο μπράτιμος των πέντε ανέμων
κι η καλησπέρα των θλιμμένων χρυσανθέμων
Εσπερινό προτού σημάνουν στο σκοτάδι.
Πλούτος δεν μ' έθελξε άλλος και περιουσία .
Έτσι μού ορίστη: στα βουνά με τ' άλλα ζούδια
του Πλάστη, τρέχοντας , του αιθέρα τα τραγούδια
γρικώντας, να νογάω του κόσμου την ουσία.
..........................................................................
Βάστα, μανούλα-γης μου, τα περάσματά σου,
με του λαφιού τη βιάση ο ταπεινός να τρέχω
για να ομορφαίνω, για να υψώνομαι, ν' αντέχω,
ώσπου μια αυγή να με δεχτείς στην αγκαλιά σου.
ά. - λεύτερη Πίνδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου