Εν αρχή ην η Πίνδος

"...εν αρχή ην η Πίνδος με τις κορφές τους γκρεμούς κι όλα της τ' αγριμάκια" ψιθύριζε η Όστρια -χρόνια- στ' αυτί και στο γαίμα του...
ΜΟΥΡΓΚΑΝΑ
...Το μήνα, δυο και τρεις φορές, τη νύχτα, στη Μουργκάνα
σκάλωνε, πάαινε-βάραγε των άστρων την καμπάνα,  

τ' αραχανοϋφαντο έσειε της Όστριας θυμιατήρι,
λειτούργαγε στα διάσελα, κι εγύρναγε να γείρει  

τη χαραυγή στα Γιάννενα, γλυκά αποκαμωμένος,
απ' ομορφιές κι απ' ευωδιές χιλιοπλημμυρισμένος,  

με την αστροφεγγιά στο χωλ και το τρελό τ' αηδόνι,
και λύκους τρεις να τον φυλάν' απόξω στο μπαλκόνι...
ά. - λεύτερη Πίνδος

Η επανάσταση της χλωροφύλλης

 ...ένα σχολειό με πολλά (εδώ φαίνονται μοναχα τα πέντε) δέντρα στην αυλή, όπου αρχινάει η επανάσταση της χλωροφύλλης σαν βγει ο χειμώνας,και με τοίχους ζωγραφισμένους απ' τα παιδιά....το βλέπω κάθε πρωί που ξυπνάω, και μου θυμίζει πώς πρέπει να 'μαι : άκακος σαν κι αυτά τα κλαράκια, και φωτεινός σαν τα χρώματα σ' αυτές τις 2 λαμπρές ζωγραφιές....τα -ανοιχτά στην κοινωνία- σχολειά του μέλλοντος, θα 'ναι μια ολοκληρωτική,διαρκής και βαθιά σπουδή στη μάνα-φύση και στην παρηγορήτρα-Τέχνη... ένα πεδίο πλήρους κι άνευ όρων υποταγής της ύλης-μαμμωνά και της πονηριάς στο πνεύμα και στην αγαθότητα:

Θα 'χει εξουσία η χλωροφύλλη
θα 'χουνε λόγο τα πουλιά,
από το χάραμα ως το δείλι
θα τραγουδάνε τα παιδιά

θα ζωγραφίζουνε θα γράφουν
ποιήματα για τον Έρωτα*
δασκάλους και προφήτες θα 'χουν
τα πάνσοφα αφανέρωτα

πνεύματα του γλαυκού του αιθέρα
απάνω απ' τα ψηλά βουνά,
θα ΄ναι γιορτάσι η κάθε μέρα
ψαλμός του αγέρα κι ωσαννά,

άγγελοι απ' τη σκεπή θα μπαίνουν
κοκκινολαίμηδες σωρό
κι ωσάν στην Ιεριχώ θα εκπέμπουν
σάλπισμα μέγα εαρινό

σκόνη και θρύψαλα η Βαστίλη
του Μαμωνά να ξεψυχά,
μόνη ουσία κι υπέρτατη ύλη
να αναδύεται κραταιά

η δρόσος της ζωής στα χείλη
τ' αμάραντα τα παιδικά,
θα 'χει εξουσία η χλωροφύλλη
θα 'χουνε λόγο τα πουλιά.
ά. -4 Μάρτη του 2018- λεύτερη Πίνδος

1.ο Έρωτας όπως τον ορίζει ο Ευριπίδης : ως δύναμη που μπορεί να οδηγήσει στην αρετή/αρμονία

Στης φτώχειας τ' άγιο αλώνι

...Β' ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΙΧΑΛΙΤΣΙΟΥ...1959...
...Μάτια κι αυτάκια εκατό
πενήντα προσωπάκια
στην Όστρια καραβόπανα
στον ήλιο αλογατάκια

να πιλαλάν' νυχτόημερα
στης φτώχειας τ' άγιο αλώνι
στον κέδρο στον ασπάλαθο
στη λάσπη και στο χιόνι,

κι ο δάσκαλος γονατιστός
με το λεπτό μουστάκι
και το σακάκι το παλιό
λειωμένο μπαϊράκι

αθώος κι άοπλος στρατός
βουνίσια διμοιρία
στης πέτρας το αιώνιο φως
και στην αθανασία

Δεκέμβρης του πενήντα εννιά
ψηλά-ψηλά στην Πίνδο
Ελλάδα πέτρινη παλιά
που εσβήστης λίγο-λίγο

ξεθωριασμένο κι άψυχο
ασπρόμαυρο συντρίμμι
στης μνήμης τ' άγρια τα βουνά
στης λήθης το καμίνι.
ά. - 3 Μάρτη του 2018-λεύτερη Πϊνδος